Τότε που η γειτονιά στο Νέο Κόσμο ήταν πολύ διαφορετική από σήμερα. Τότε που μπορούσαμε να παίξουμε έξω στο δρόμο χωρίς να φοβούνται οι δικοί μας να μας αφήσουν. Δε λέω και τότε υπήρχε ένας φόβος και μια προστασία. Αλλά σε μικρότερο βαθμό από ότι σήμερα. Δεν υπήρχαν κινητά Δεν θα ξεχάσω κάτι Σαββατιάτικα μεσημέρια που μαζευόμασταν όλοι οι πιτσιρικάδες της γειτονιάς και παίζαμε στο δρόμο όταν σταματούσε η κίνηση. Αξέχαστες εποχές.
Αλλά και αργότερα στην εφηβεία όπου κάθε Σάββατο γίνονταν από ένα party. Αλήθεια γίνονται parties από τα σημερινά γυμνασιόπαιδα; Ειλικρινά δεν ξέρω, μπορεί και να γίνονται. Το σίγουρο είναι πως στα δικά μας κυκλοφορούσε πολύ αλκοόλ. Μόνο αλκοόλ όμως, τίποτα άλλο. Δεν θα ξεχάσω μια επιστροφή από ένα τέτοιο party που είχα γίνει λιώμα από το ποτό. Ήταν το πρώτο μου άγριο μεθύσι. Θυμάμαι να χτυπούσα στα αυτοκίνητα στο στενό πότε αριστερά και πότε δεξιά ένα ζιγκ ζαγκ. Ευτυχώς που ήμουν με δυο φίλους και ο ένας με τράβηξε απότομα την ώρα που πήγα να περάσω απέναντι το δρόμο. Αν δεν ήταν ο Άκης το αυτοκίνητο που κατέβαινε σίγουρα θα με είχε πετύχει. Και τώρα να μην σου έγραφα όλα αυτά που κατά καιρούς περνάνε από τον εγκέφαλό μου στο ιστολόγιο.
Νιώθω όμορφα που έζησα στην εποχή του 80 τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Τότε που οι discos B52, Malibou και Barbarella ήταν τα στέκια μας για κάθε χορεσπερίδα, μήπως και μαζέψουμε κανένα φράγκο να πάμε καμιά 2μέρη εκδρομή. Προσπαθούσαμε να γίνουμε DJ's με τα θρυλικά MK2 μιξάροντας Bobby Brown, Michael Jackson και Madonna. Τα πρώτα CD's και το πέρασμα από το βινύλιο στον οπτικό δίσκο τα έζησα εκείνη την εποχή!Μαζευόμασταν στην πλατεία την Κυριακή το απόγευμα ή για ποδόσφαιρο στο Λύκειο δίπλα στο δασάκι.Ναι, τότε υπήρχε κοινωνικότητα και όχι κοινωνική δικτύωση!
